maandag 4 januari 2010

Komt een vrouw aan in Accra...

Geen koude voeten meer. En geen 1000 kerstkransjes, chocolaatjes, warme chocomel en gluhwein. Maar lekker meegebracht bruin brood met komijnen kaas, koude biertjes en vers mangosap. (NB mijn positieve benadering. Ik had ook kunnen schrijven: Geen gezellige avondjes bij de kerstboom met mijn lief die lekkere hapjes maakt.



Geen gluhwein en winterwandelingen met mijn lieve vriendinnen en geen fijne avonden met mijn familie, SNIK).

Maar goed, ik ben toch ingestapt, ik ben hier nu toch, dus ik kan maar beter hard gaan werken en lol maken. En ik kan hier bananen en mango’s plukken in eigen tuin. Best cool toch?

De film “ Komt een vrouw bij de dokter” is trouwens geen aanrader voor in het vliegtuig. Uberhaupt geen aanrader als je niet houdt van huilen tussen andere mensen. Sowieso was gisteren een beetje een snotter en zakdoekendag,- wat een hel zo’n lange afstandsrelatie, het filmsterren aspect is helaas even naar de achtergrond- maar nu gaat het wel weer. Volgens mijn collega’s ben ik mooi opgebleekt en lekker dik geworden. Beiden zijn hier complimenten, al vinden ze wel dat ik een beetje zonlicht moet krijgen om mijn wallen te camoufleren en wat meer op een Ghanees te lijken.

Iemand nog een winterdepressie en zin om mijn rug in te smeren aan het strand?