Zouden er bitterballen zijn? Dat was natuurlijk de hamvraag. En jawel, na de oude kaas met Nederlandse vlaggetjes en de haring gingen er zowaar bitterballen rond. De nieuwjaarsborrel op de residentie van de Nederlandse ambassadeur voldeed aan alle verwachtingen. Maar nooit geweten de ambassadeurs best hippe jurken dragen en de halve avond dansen.
Rumour says dat de eerste les van het diplomatenklasje van Buitenlandse Zaken als volgt gaat:
1) Een borrel is geen feestje. Drink niet te veel, dat is niet representatief
2) Eet geen bitterballen. Daar krijg je vette handen van.
3) Drink geen jus d’orange. Daar ga je van uit je mond stinken.
4) Blijf niet te lang hangen bij dezelfde persoon. Ciruclate en werk aan je netwerk.
5) Denk aan je emotionele bankaccount (dat betekent dat als je bijvoorbeeld de vrouw van de ambassadeur een kaartje stuurt met haar verjaardag je ook weer een gunst kan terug verwachten. Voor wat hoort wat zeg maar.)
Geen van de regels heb ik gerespecteerd geloof ik. Maar al met al was het best een leuk feestje. Dus ik heb me ook maar opgegeven voor het snertfeest inclusief nieuwjaarsduik in zwembad met ijsschotsen voor komende zaterdag.
