Hoog bezoek uit Nederland op komst. Mijn lieve moeder en broer hebben hun zwemspullen, malaria pillen, zaterdagkrant voor mij en stukken kaas bijna ingepakt. Ik ben van plan ze een duizelingwekkende Afrika rush te bezorgen. Over 10 dagen kunnen ze met een enorme bak kalkoenen staarten op hun hoofd lopen om te verkopen langs de weg. Ze zullen weten wat de ‘mosquito clap’ is, ze eten alles met hun handen en spreken beetje pigion engels (I will sleep small small, but let’s chop something afterwards. Aka: I will sleep a bit but let’s go out for dinner afterwards). Ook zullen ze bedreven worden in het keuren van voedsel op uiterste datum. Nooit geweten dat een bounty echt kan bederven bijvoorbeeld. Wit uitslaan ok, dat is nog best te eten. Maar zuur? We gaan het vast veel hebben over het nut van ontwikkelingssamenwerking. En over hoe erg je boft als je niet in sub-Sahara Afrika bent geboren als dochter van analfabete casave boeren. En uiteraard gaan we formeel uitgedost bitterballen en paling eten tussen de ambassadeurs op koninginnedag. Waarna we wellicht nog afzakken tot het gepeupel dat bier drinkt op het echte feest. Klik trouwens even op de link, hij is grappig.
Ik hoop maar dat ze echt komen. Want deze week wilde ik eigenlijk het liefst even naar huis om mijn oma een knuffel te geven. Alleen is er plotseling iets in haar hoofd gebeurd waardoor ze misschien dat vlak daarna zich al niet meer herinnert. Maar ik weet niet of dat wat uitmaakt eigenlijk.
