Ik heb dan wel geen drop en stroopwafels, maar ook geen punaise in mijn voet voor dag en dauw. En er zijn wel andere pretjes in het leven hier. Een lang weekend op een onbewoond eiland bijvoorbeeld.
Eerst maakten we een scene op het vliegveld die goed zou passen in dat tvprogramma waarin ze mensen filmen op Schiphol. Zo’n scene waarbij mensen naar elkaar toe rennen en het karretje bagage vervolgens meters verderop in een muur belandt. En waarbij ik WEER bijna gearresteerd werd, omdat ik langs de mannetjes met geweren wilde glippen aangezien het wachten wel heel lang duurde.
Maar het eiland was très romantisch en een beetje huwelijksreisachtig. Met vloed moest je door het water er heen waden. We hebben een grote krab gegeten en veel gin tonics gedronken.
Er bleken toevallig ook wat vriendjes en vriendinnetjes mee te gaan op dit romantische weekend, maar dat was eigenlijk ook heel gezellig.
Er was zelfs een mini tvtje van 10 bij 10 cm in het dorpje in de buurt, waar we voor 20 pesoas van achter in een hutje naar wat voetbal/witte sneeuw konden kijken (Ghana verloor de finale).
Dit laatste was uiteraard niet zo très romantisch en huwelijksreisachtig. Dus ik denk dat we nog een stuk of 100 keer terug moeten gaan. Want iedereen uit de jaren tachtig weet: Drinkt met je billen bloot, melk uit een kokosnoot. Je wordt vanzelf groot. Op een onbewoond eiland. Zijn alle dagen fijn. Op een onbewoond eiland. Daar zou ik willen zijn.
