Vorig weekend zat ik nog met mijn lief aan een romantisch strand. Hij maakte zandkastelen. We dronken biertjes bij zonsondergang. ’s Nachts hoorde je de golven. Maar nu de harde werkelijkheid: ik ben hier nu in mijn eentje. Dus we kijken simultaan Boer zoekt vrouw op uitzendinggemist met skype aan. Ik eet veel koekjes en chocola. En ’s nachts ga ik maar vroeg slapen.
Verder probeer ik overal vrienden te vinden. Dat klinkt wat sneu en dat is het eigenlijk ook. Maar ik maak praatjes met alle bewakers, taxi chauffeurs, supermarkt meisjes en ik ben ook maar lid geworden van de expat sportschool. Met als resultaat dat ik nu een personal trainer heb genaamd Foster. Als je te lang niet komt dan belt hij waar je blijft. Verder laat hij me allerlei oefeningen doen, waardoor ik nu al een week niet kan lopen. Ben dus ook al een week niet geweest, maar nog geen telefoontje gehad.
Vorige week ook yoga uitgeprobeerd hier. Buiten bij zonsondergang (en muggen tevoorschijn tijdstip). De kunst was om zo snel mogelijk voorover te buigen en weer op te staan, heel hard met je benen te trappelen en dit alles was dan volgens de docent goed voor je kidneys, sex muscles en andere organen en spiergroepen. Je weet maar nooit :-)
Hierboven nog een paar foto’s van vorig weekend en dit weekend. Als je goed kijkt kun je een paar doodskisten zien achter de lieve kindjes. En een weggespoeld zandkasteel, een afgeslankte versie van mij gezien het eten hier en wat vissers bij een dorpje waar ik vandaag was.
