Alle expats slikken hier om de paar maanden ontwormingspillen. Dat zei tenminste een Deens meisje dat ik laatst sprak. Wormen kreeg je volgens haar als je niet je handen wast voor het eten nadat je geld hebt aangeraakt.
Feit is dat de briefjes van 1 cedi er meestal uitzien of ze meerdere jaren hebben liggen verteren op een franse sta-wc naast de autoroute. Waarschijnlijker is dat ze meerdere jaren hebben liggen verteren in de ruimte tussen de twee voorste stoelen van een taxi hier. Daar waar de handrem zit en ook de groezelige handdoekjes liggen waar de taxichauffeurs hun bezwete gezichten mee afvegen.
Needless to say dat ik tegenwoordig paranoia mijn handen ontsmet met van dat spul waar je zonder water je handen mee kan wassen. Dat spul dat ik vroeger voor smetvrezerige tutjes vond. Als ik veel mensen een hand geef ‘was’ik zelfs snel even mijn handen onder de tafel. Tot zo ver mijn minder glamoureuze leven.
Ter compensatie heb ik ook elementen van een sex and the city lifestyle. Ik heb inmiddels twee personal trainers (Foster en Prince). Ik vind vooral hun namen wel stoer. Ze beulen me helemaal af tot ik in tomaatachtige toestand echt niet meer kan. Maar ze hebben goede didactische vaardigheden, want ze zijn voortdurend ‘very impressed with my energy’ en moedigen me aan, geven me water en tillen mijn benen op om te rekken na afloop.
Als vaste (taxi) chauffeurs heb ik Peter, Abraham, Wisdom en Bismark. Ook bijzondere namen. Wat verder nog vrij decadent is, is dat ik soms droge witte wijn bestel voor een bedrag waar hier een familie een maand van kan leven. Verder ben ik er inmiddels al angstaanjagend snel aan gewend dat ik in dit guesthouse nooit afwas, strijk, schoonmaak, kook of tafels afruim. En eigenlijk vind ik dat best fijn. Daarnaast vliegt volgende week mijn lief in voor een paar dagen, alsof we een filmsterren huwelijk hebben. Maar verder doe ik echt heus erg mijn best op mijn UNICEF rapporten om miljoenen los te peuteren zodat de kinderen hier naar school kunnen….
