vissenkoppen

Ik kan tegenwoordig al aardig met mijn hand eten. Met je handen eten is geen kunst denk je misschien, maar forget it. Met 1 hand is namelijk best lastig. En je wilt niet je linkerhand er bij nemen, want dan kijkt iedereen je verbijsterd aan waarom je de wcborstel gebruikt als vork. Of in elk geval stel ik me dat zo voor dat ze dat dan denken.

Een vis ontleden met 1 hand is dus best een werkje. En als het menu alleen vissenkoppen is, beperk ik me vaak tot rijst. Geit is ook nog geen favoriet en er schijnt ook kattenvlees te worden gegeten. Voor het geval ik nu al mijn potentiele bezoek verjaag: er is ook lekkere tilapia te koop op straat en er is een heerlijke pizzaria hier. Je kan zelfs sushi krijgen. Als je maar de gemiddelde Amsterdamse prijs betaalt. En als je maar niet met je ghanese collega's gaat lunchen, want dan hang je voor een vissenkop. Gelukkig krijg ik een hele koffer vol bammetjes met zonnepitten, ontbijtkoeken en sultana's eind deze week. Dan kan ik af en toe de lunch skippen. En voor mijn bezoek zal ik elke dag koken en op etentjes trakteren, beloofd!

filmsterren huwelijk

Alle expats slikken hier om de paar maanden ontwormingspillen. Dat zei tenminste een Deens meisje dat ik laatst sprak. Wormen kreeg je volgens haar als je niet je handen wast voor het eten nadat je geld hebt aangeraakt.

Feit is dat de briefjes van 1 cedi er meestal uitzien of ze meerdere jaren hebben liggen verteren op een franse sta-wc naast de autoroute. Waarschijnlijker is dat ze meerdere jaren hebben liggen verteren in de ruimte tussen de twee voorste stoelen van een taxi hier. Daar waar de handrem zit en ook de groezelige handdoekjes liggen waar de taxichauffeurs hun bezwete gezichten mee afvegen.

Needless to say dat ik tegenwoordig paranoia mijn handen ontsmet met van dat spul waar je zonder water je handen mee kan wassen. Dat spul dat ik vroeger voor smetvrezerige tutjes vond. Als ik veel mensen een hand geef ‘was’ik zelfs snel even mijn handen onder de tafel. Tot zo ver mijn minder glamoureuze leven.

Ter compensatie heb ik ook elementen van een sex and the city lifestyle. Ik heb inmiddels twee personal trainers (Foster en Prince). Ik vind vooral hun namen wel stoer. Ze beulen me helemaal af tot ik in tomaatachtige toestand echt niet meer kan. Maar ze hebben goede didactische vaardigheden, want ze zijn voortdurend ‘very impressed with my energy’ en moedigen me aan, geven me water en tillen mijn benen op om te rekken na afloop.

Als vaste (taxi) chauffeurs heb ik Peter, Abraham, Wisdom en Bismark. Ook bijzondere namen. Wat verder nog vrij decadent is, is dat ik soms droge witte wijn bestel voor een bedrag waar hier een familie een maand van kan leven. Verder ben ik er inmiddels al angstaanjagend snel aan gewend dat ik in dit guesthouse nooit afwas, strijk, schoonmaak, kook of tafels afruim. En eigenlijk vind ik dat best fijn. Daarnaast vliegt volgende week mijn lief in voor een paar dagen, alsof we een filmsterren huwelijk hebben. Maar verder doe ik echt heus erg mijn best op mijn UNICEF rapporten om miljoenen los te peuteren zodat de kinderen hier naar school kunnen….

Kokrobite reggae

Een weekend op pad met een nissan patrol, 2 mede-nederlanders, flessen water en mijn fototoestel. Kokrobite beach is een strandje dicht bij Accra beroemd om z’n reggae parties. Het trekt veel lieve blonde vrijwilligsters, rasta negers en vele setjes van deze twee groepen. Mijn dreads zijn al jaren geleden afgeknipt, maar ik heb me goed kunnen vermaken op de Bob Marley beats en op het strand met de vissers en kinderen. Hieronder een fotoimpressie.

De volgende ochtend was het personeel wel toe aan een slaapje, nadat ze de hele nacht gedanst hadden. Mensen hebben hier over het algemeen geen moeite met inslapen zoals ik. Een klein richeltje in de schaduw is al voldoende voor een tukje. Een palmboom om tegen aan te leunen, stoeprand, stoeltje, of gewoon voorover met je hoofd op tafel; alles blijkt een heerlijk bed te zijn. Hoorde laatst het fascinerende verhaal over een sollicitatiegesprek waarbij iemand in slaap was gevallen. Kan me voorstellen, dacht ik nog, nadat je misschien 10 dezelfde saaie gesprekken moet doen met ongeïnteresseerde sollicitanten. Het bleek echter om de sollicitant zelf te gaan. ‘Mijn goede eigenschappen zijn…euh, euh zzzzzzz’… zo iets.

Straatverkopers zie je hier bij elk stoplicht. Ik vraag me soms af wie er een hondenriem, lijm, tummy trainer (soort telsell apparaat uit de jaren tachtig) en andere bizarre dingen koopt al wachtend op het groene licht. -Niet dat het licht altijd groen wordt, soms zit er geen lampje in en is het alleen maar rood licht- . Maar het is wel knap hoe ze met een bak vol ijsjes, ananassen of dus minder logische spullen tussen de auto’s doorrennen.

Foto's

zandkastelen en uitzendinggemist.nl

Vorig weekend zat ik nog met mijn lief aan een romantisch strand. Hij maakte zandkastelen. We dronken biertjes bij zonsondergang. ’s Nachts hoorde je de golven. Maar nu de harde werkelijkheid: ik ben hier nu in mijn eentje. Dus we kijken simultaan Boer zoekt vrouw op uitzendinggemist met skype aan. Ik eet veel koekjes en chocola. En ’s nachts ga ik maar vroeg slapen.

Verder probeer ik overal vrienden te vinden. Dat klinkt wat sneu en dat is het eigenlijk ook. Maar ik maak praatjes met alle bewakers, taxi chauffeurs, supermarkt meisjes en ik ben ook maar lid geworden van de expat sportschool. Met als resultaat dat ik nu een personal trainer heb genaamd Foster. Als je te lang niet komt dan belt hij waar je blijft. Verder laat hij me allerlei oefeningen doen, waardoor ik nu al een week niet kan lopen. Ben dus ook al een week niet geweest, maar nog geen telefoontje gehad.

Vorige week ook yoga uitgeprobeerd hier. Buiten bij zonsondergang (en muggen tevoorschijn tijdstip). De kunst was om zo snel mogelijk voorover te buigen en weer op te staan, heel hard met je benen te trappelen en dit alles was dan volgens de docent goed voor je kidneys, sex muscles en andere organen en spiergroepen. Je weet maar nooit :-)

Hierboven nog een paar foto’s van vorig weekend en dit weekend. Als je goed kijkt kun je een paar doodskisten zien achter de lieve kindjes. En een weggespoeld zandkasteel, een afgeslankte versie van mij gezien het eten hier en wat vissers bij een dorpje waar ik vandaag was.