Ik heb in feite twee huizen. Huurhuizen weliswaar, maar toch. En ik heb een voor- en een achtertuin met meerdere bomen, waaronder een palmboom en een mangoboom. Een zwembad lang genoeg voor baantjes en zelfs een soort sneuig buiten-bubbelbad met koud water waar je dus nooit in gaat. Ik heb een plant die groter is dan ik zelf en die nog leeft. Een Boeddhabeeld en een lelijk leren bankstel. Tuinmeubelen, een gym en airconditioning in alle kamers. En ik heb een logeerkamer met een inloopkast.
Uit deze opsomming kan je verschillende conclusies trekken. A) ik ben een opschepperig type met te veel poen of B) ik ben ineens ongelofelijk volwassen en verwend. En als je die conclusie doortrekt wellicht ook C) ik ben oud. Hoe dan ook, ik ben toch het aller blijste met mijn nieuwe roze fiets.
Dit is mijn tweede roze fiets in mijn leven. Mijn eerste roze fiets was een oma-fiets die ik kreeg toen ik 10 werd. En ik denk dat alleen meisjes het onderstaande enigszins kunnen navoelen, maar mannen moeten misschien meer denken aan hun eerste op afstand bestuurbare auto die ze heel-heel graag wilden hebben. Maar mijn eerste roze fiets dus. Ik droomde er al heel lang van en verlangde eigenlijk niets anders van het leven dan een roze fiets voor mijn verjaardag. Maar ik was als de dood dat ik een andere kleur of –oh huiver- een andere kleur én een tweedehandse zou krijgen. Oh my word, toen al een snob. Ik denk werkelijk dat ik dat niet te boven zou zijn gekomen. Maar mijn verjaardagsfiets was prachtig roze, tweedehands maar nieuw gespoten en helemaal het einde. Hij glom en was damesachtig. Ik kon er mee met-zonder-handen. Mijn benen konden nog niet bij de grond dus ik draaide nog beetje over het zadel, maar hij was alles wat mijn hartje begeerde en ik voelde dat ik nu bij de grote meisjes hoorde. En hij had van die gekleurde tikkeldingen aan de spaken. Als ik had gekund, had ik de fiets mee naar bed genomen denk ik, om hem als eerste te zien als ik wakker werd.
En nu kocht mijn geliefde dus weer een roze fiets voor me. Gelukkiger kon hij zijn meisje niet maken. Licht roze. Hij heeft een mandje voorop waar je niks in mag doen, want dat stelen de motorbike jongens hier eruit door je eng van achter te besluipen en dan heel hard weg te scheuren. Ik heb een fietshelm en rij als een slak. Maar hij is geweldig. En ik cross er mee over driebaans rotondes, waarbij het voelt alsof je over de snelweg fietst. Als ik achterop zit toeteren de Cambodjanen van plezier, vooral als ik (heel gewaagd) mijn armen om mijn echtgenoots middel sla. Kennelijk is er toch ook nog een conclusie D) ik ben een verwende snob op leeftijd met een voorkeur voor roze fietsen.
