So far so good

Off we go, Schiphol Sep 13th 2012

Summary of first day in Cambodia in 10 words:

delicious food, lots of rain, super nice people, loving it

Extended version:

It was a long trip. Not going to lie about that one. And Paris was cold and Ho Chi Minh airport was boring. But guys, it’s worth it. I am already very confident to say that I am sure anybody who comes to visit will have a great time here. 

It’s hard not to keep comparing with Ghana and I am definitely going to try not to do that too much as I love Ghana, but couldn’t help but notice that customs, luggage collection, declaring Taco’s bag lost and tracking it in Paris, organising the delivery of the bag at the hotel tomorrow and getting a visa took maximum 15 minutes. 

Phnom Penh seems huge from the air but the centre is small and fairly easy to navigate. The streets look like French boulevards, there are tons of nice little coffee places, motorbikes seem to be strong enough to carry at least 4 or 5 people and the smell is a combination of petrol, incense and absolutely delicious lemongrassy/spicy meat or fish that is grilled on every corner. It’s warm but bearable this time of the year; I mean you sweat, but not to the extent that you can only wear black or white as otherwise it would be embarrassing. Ghana peeps will know what I mean.

You can get anything from coconuts on the street to clothes from Mango in the shops. So really,  all positive Iwanna? Mmm yes, I guess so. Especially since I just got back from a relaxing yet unconventional Khmer massage. The whole experience was a bit rough, like Thai massage where they use their elbows and whole body to stretch you. But at some point I heard Taco breath quite heavily and when I opened my eyes I saw the lady walking up and down his spine. Not exactly a happy ending but apparently quite enjoyable according to him. 

no rain inside the tuktuk

 If anything then I guess rainy season could be a bit of a downer perhaps. When it rains (which is each and every afternoon and evening), the streets flood. But kids were splashing around on the street taking a bath this afternoon and monks were laughing and pulling up their orange robes to cross. So we kicked off our shoes and tried not to think about rats and waded through the water almost up till our knees. So far so good Phnom Penh. I think I’m going to love you too.

Witte rijst weken in PP

Als je leven in 5 dozen past, wat zegt dat dan over jou vroeg iemand mij vandaag. Geinige vraag, vooral als je leven dan bestaat uit oude schoenen, scheermesjes die op mijn Hema ding passen, blond shampoo en verwassen h&m shirtjes. Ben ik een anti-materialist, een kosmopoliet die niet hecht aan eigendommen en zo haar tassen kan pakken om weer naar een ander continent te vertrekken? Voel ik me overal thuis, heb ik niks nodig behalve mijn eigen kussen en een potje pindakaas en globetrot ik als een zwerverige bohemian over de wereld? 

Zou leuk zijn, klinkt wel stoer, maar helaas, niets van dit alles. Ik zit al weken naar die dozen te kijken, te wikken en te wegen en keer op keer naar de Hema/Etos/AH/H&M te rennen om nog iets toe te voegen. Neem ik boeken mee of toch liever nog een paar extra rokjes? Zou ik daar ooit op hakken lopen of kan ik toch beter nog wat nieuwe flatjes kopen? Lange mouwen of korte mouwen, knielang of toch wat korter, dilemma’s dilemma’s. Korte zelfanalyse zegt dat die ellendige dozen mijn algehele twijfelachtigheid over de nieuwe plannen weergeven. Ik vind het maar weer bar spannend allemaal. 

Tegelijkertijd ook veel zin. ‘Mis je de seizoenen niet?’,  vraagt men vaak. Niks daarvan. Doe mij nog maar een tijdje alleen maar zomer. Die mooie Hollandse grijze luchten, wolkenstapels en plensbuien die zie ik de rest van mijn leven nog wel. Maar ik mis wel nu al mijn liefje en mijn andere geliefden. En ik hou ook helemaal niet van aan nieuwe banen beginnen en weer als een dolle mental notes te maken (die met dat steile korte zwarte haar heet Sokhem en die met dat andere steile zwarte haar heet Sokhom etc etc keer 120 collega’s). Verder hangt de kaart van Cambodja nu al een maand bij ons op de wc en kan ik nog steeds niet de provincies blind aanwijzen. Ik citeer: Kampong, Kandal, Prey Veng, Svay Rieng, Kampong Chhnang, Koh Kong, Battambang etc. Je krijgt een beeld denk ik; één grote brei. Dus tsja. Het zal weer even buffelen worden. Maar met wat Japanse encefalitis, tyfus en rabies prikken in mijn arm kan ik er ook weer tegen aan.

 

Ben opgeladen door Amsterdam, het grachten fietsen, vriendinnen zien en thuis zijn. ‘In between jobs’ zijn is best leuk. En ik zou het nog best even kunnen volhouden ook, maar helaas.  DHL heeft mijn verhuisdozen opgehaald. In mooie stikkertjes met mijn opa’s mooie oude-mensen-handschrift staat er op ‘koperen kranen en ijzerwaren’ of ‘keukenkastje links boven’. Maar dat zit er niet meer in. In plaats daarvan dus mijn hebben en houden. En nu heb ik niks meer om aan te trekken behalve mijn ski-kleren en winterjas, dus ik moet wel gaan. Tot in Phnom Penh, PP voor kenners. En straks dus weer gezellig samen skype tandenpoetsen, maar tot die tijd -wat een luxe- nog een maand samen witte brood/rijst weken. Let the fun begin!