Dit alles maakt me soms een beetje ongerust. En het maakt dat ik niet zo leuk iemand ben om een lange afstandsrelatie mee te hebben. Want ik zeur en klaag. Terwijl ik als professionele lange afstandsrelatiehouder weet dat die alleen varen bij positiviteit, toekomstplannen maken en heel, heel veel bellen, skypen en uiteraard CO2 vervuiling. Mensen vragen me vaak ‘hoe wij het toch doen’. En dan voel ik me even het orakel van de succesvolle lange afstandsrelaties. Yvon had me eigenlijk moeten bellen om boer Frank en Anita wat advies te geven hoe de afstand van de boerderij naar Utrecht te overbruggen.
Ik had ze dan verteld dat je afgezien van een passionele grote liefde, alles moet blijven delen, zelfs de meest lullige kleine details over je leven en wat je meemaakt, wat je denkt en hoe je je voelt. En dat je veel leuke tripjes moet plannen waar je naar uit kan zien. En de laatste gouden tip is dat je een einddatum moet hebben. En dat je die dag niet mag verschuiven. Maar dat niet verschuiven, daar zit ‘m mijn achilleshiel. Hier ben ik al een keer de fout in gegaan, al heb ik het geluk de meest flexibele en liefste verloofde te hebben, die mijn levensgeluk soms zelfs boven het zijne stelt. En die eigenlijk best in is voor een tijdje een nomadisch leven in verschillende landen, ware het niet dat hij zijn baan zo leuk vindt.
Maar aan alles komt een eind, ook aan mijn levensgeluk zonder hem bij me elke dag. Dus het is eigenlijk tijd. En ik zie enorm uit naar wonen in het zelfde huis. Dat er altijd water is en elektriciteit. En dat we gezellig samen kunnen ontbijten. Dat mijn lieve familie en vriendinnen in de buurt wonen en ik mijn facebook account kan opheffen daarom. En dat ik als baanloze straks hun zwangerschapsverlof kan mee uitzitten in de Coffee Company. Dat ik minstens 3 paar nieuwe laarzen mag. En een iphone, at last.
Maar het valt niet mee. Daar wilde ik eigenlijk alleen maar even over klagen hier. En als hij er niet was, ging ik met geen 10 paarden van de natste zomer naar de slapste winter verhuizen straks. Want zaterdag ga ik ineens weer naar Senegal, en de week daarna naar de grens met Burkina Faso. En daarom vind ik mijn leven hier best wel geinig eigenlijk en hou ik het nog makkelijk even uit zonder het moederland. Ik wou dat ik zelf een orakel had, want een wijs toekomstadvies of nog beter, een goddelijke openbaring, zou welkom zijn. Wordt het dit:
Of toch meer dit?
