Ik weet wie de Mol is. En dat is een verschrikkelijke RAMP. Want ik ben nog maar bij aflevering 4 op uitzendinggemist. Iedereen die niet Wie is de Mol kijkt zal hierover zijn schouders ophalen en wellicht zeggen dat die kernreactors die telkens bijna ontploffen in Japan pas echt een ramp zijn. Maar echt, jullie vergissen je. Prioriteiten mensen, serieus. En het is nog mijn eigen schuld ook. Had ik maar aan het werk moeten gaan op deze maandagochtend in plaats van een rondje maken langs al mijn favoriete blogs.Ik las alleen de eerste zin –Patrick is de Mol- en de grond zakte onder me weg. NEEEJ. NEEHEEE. Hoe kan ik mijn hersenen wissen? Hoe zat het ookal weer met de Eternal Sunshine of the Spotless Mind? Dilemma is of ik nu toch nog verder zal kijken. Dat klinkt eigenlijk als tijdsverspilling. Maar ik zat me juist zo verschrikkelijk te verheugen op dat ik vanmiddag naar huis ga en weer achter mijn laptop kruip voor een aflevering. Het is een beetje als toen ik bijna mijn tentamens niet haalde door het nieuwe boek van Harry Potter. En ik heb het ook gehad met de Ondekking van de Hemel. Het enige waar je aan kan denken is ‘hoe kom ik zo snel mogelijk thuis’ en ‘met welk excuus kan ik mensen zo snel mogelijk de deur uit werken/afpoeieren aan de telefoon’. Ga denk ik toch maar in denial, al is het maar om mijn girls crush Anna Drijver nog wat meer te zien. Maar behoorlijk mislukt is deze maandag al wel. En het is pas kwart over 8.
